Ιστορία

Σαν πρόλογος

Ήταν κάποια μέρα που θυμήθηκα, ξαφνικά, τον νόμο της Ιουλίδος, μιας από τις τέσσερις πόλεις που συνιστούσαν την Κέω. Ότι δηλαδή "προσέταττε ο νόμος τους υπερεξήκοντα έτη γεγονότος κωνειάζεσθαι"........

ΚΕΡΚΥΡΑ
Μια ματιά μέσα στο χρόνο

Συγγραφέας Νινέτα Χ.Λάσκαρι
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΙΟ







ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΩ
Συγγραφέας Γιώργος Καπράνος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ



Το ιστορικό μυθιστόρημα "Δεν έχω τίποτα άλλο να πω..." αποτυπώνει και ζωντανεύει κάποιες κρίσιμες εποχές της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μα. Βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά και γεγονότα. Οι ήρωές του είναι πρόσωπα υπαρκτά, όπως υπαρκτά είναι και τα περισσότερα πρόσωπα που μετέχουν στην εξέλιξή του.
Κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος είναι ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης. Ένας πραγματικός ιππότης.Μια συναρπαστική και θυελλώδης προσωπικότητα που άφησε με την ταραχώδη ζωή του και τη φιλοπατρία του έντονα σημάδια στην ιστορική πορεία του τόπου. Σ αυτό το έργο ο ρομαντισμός, η φιλοπατρία, η διάθεση για προσφορά, για θυσίες , για αγάπη και έρωτα, βαδίζουν αντάμα με το πολιτικό μεγαλείο, αλλά και με την ευτέλεια της κομματικής διαπλοκής και της εξάρτησης, που μαστίζει τον τόπο μας διαχρονικά.
Η εποχή που έζησε και έδρασε ο Μαβίλης, ήταν μια ταραγμένη, μεταβατική - κοινωνικά και πολιτικά - περίοδος. Ο ποιητής έζησε από κοντά το όραμα και τις προσπάθειες του θεμελιωτή του σύγχρονου ελληνικού κράτους, του Χαρίλαου Τρικούπη. Ανέβηκε στα βουνά της Κρήτης ως εθελοντής παίρνοντας μέρος στην Κρητική Επανάσταση. Έζησε από κοντά την εθνική ταπείνωση του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 και την εθνική αναγέννηση που έφερε ο οραματιστής πολιτικός Ελευθέριος Βενιζέλος. Εκλέχθηκε βουλευτής και υποστήριξε με θέρμη την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Απογοητευμένος, όμως, από την ευτέλεια των κομματικών "εθίμων" και των πελατειακών σχέσεων που μάστιζαν την πολιτική ζωή, απομακρύνθηκε. Έπαψε να πολιτεύεται και επέστρεψε στο γνωστό του δρόμο, της επαναστατικής προσφοράς για τα εθνικά δίκαια.
Το 1912, στο Βαλκανικό πόλεμο, σε ηλικία 53 ετών, ανέβηκε για άλλη μια φορά στα βουνά της Ηπείρου.Φόρεσε τον κόκκινο χιτώνα των εθελοντών Γαριβαλδινών και πήγε να προσφέρει τη ζωή του. Με πόνο τον αποχωρίστηκε η αγαπημένη του, η ποιήτρια και ηθοποιός, Θεώνη Δρακοπούλου. Πίστευε πως θα τον έχανε για πάντα. Η προαίσθησή της δικαιώθηκε. Ο Μαβίλης δεν επέστρεψε ποτέ κοντά της. Σκοτώθηκε, πολεμώντας σε ένα ύψωμα, στο Δρίσκο, κοντά στα Γιάννενα.
Η ζωή του Μαβίλη αποτελεί για τον αναγνώστη ένα συναρπαστικό και συγκινητικό ταξίδι, που τον οδηγεί σε σκέψεις αυτογνωσίας.





ΕΠΤΑΝΗΣΑ
Συγγραφέας Αδαμαντία Σπαθάτου

  
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ζάθεον Πυρ




Περιγραφή

"...Οι Έλληνες πιέστηκαν, την ίδια μέρα της υπογραφής της Συνθήκης Ένωσης, να υπογράψουν και Οικονομική Σύμβαση. Δεν έφταναν οι ρήτρες σχετικά με τα ανακτορικά επιδόματα, τις βασιλικές χορηγίες και τις ξένες οικονομικές συμβάσεις που θα συνεχιζόταν. Το Ελληνικό ταμείο υποχρεώθηκε να καταβάλλει συντάξεις και αποζημιώσεις δια βίου σε Άγγλους υπηκόους, που ως εκείνες τις ημέρες υπηρετούσαν στην Ιόνιο Πολιτεία και θα έχαναν την εργασία τους με την εγκατάλειψη της "Προστασίας". Ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Ρώσσελ, απευθυνόμενος στο Χαρ. Τρικούπη είπε ότι αμφιβάλλει για το δίκαιο των υπαλλήλων στους οποίους θα έδιναν τα χρήματα, όμως δεν θα άφηνε απροστάτευτους ανθρώπους που έχαναν τις θέσεις τους, λόγω κατάργησης υπηρεσίας όχι πρόσκαιρης (έγγραφο 45)".





Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΧΟΡΕΥΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥ
Συγγραφέας: Μήτσος Κασόλας

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ




Στο βιβλίο αυτό δεν μιλούν ειδήμονες, λόγιοι, μελετητές ή κριτικοί για τον Νίκο Καββαδία. Μιλάνε ναυτικοί που έζησαν μαζί του στα καράβια, άνθρωποι ταξιδεμένοι, άνθρωποι του μόχθου και της σκληρής δουλειάς, περιγράφοντας έναν απ΄αυτούς, κάποιον του σιναφιού τους. Οι περισσότεροι αγνοούσαν ότι ο συνάδελφός τους ήταν ταυτόχρονα ένας μεγάλος ποιητής, το έμαθαν μετά το θάνατό του, κι άλλοι ύστερα από χρόνια κατάλαβαν το μέγεθος της ποίησής του. Όμως όλοι λάτρευαν τον "κουρλό ασυρματιστή" τους, αυτό τον αλλόκοτο παραμυθά, τον άκακο κι ευαίσθητο, τον σπάταλο και τολμηρό, αυτό το πειραχτήρι που ο δαίμονας χόρευε μέσα του.
Ο Καββαδίας το φόβο της ζωής, το φόβο της θάλασσας, το φόβο του θανάτου τον είχε μετουσιώσει σε οίστρο: έρωτα για τον κόσμο, για τις γυναίκες, για τα ταξίδια, για τις ανοιχτές θάλασσες και τη γραμμή των οριζόντων. Για το λογοτεχνικό του μέγεθος έχουν γραφτεί πολλά. Μέσα από τις μαρτυρίες όμως των συν-ναυτικών του αντρών, αλλά και κάποιων γυναικών που είχαν μπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη μεγάλη οικογένεια της θάλασσας, αναγνωρίζεται το απαράμιλλο ήθος του, η ανθρωπιά του και η βαθιά σοφία του.
Οι αφηγήσεις αυτών των ανθρώπων φέρνουν στο φως άγνωστα στοιχεία του βίου και της πολιτείας του ποιητή, αποκαλύπτουν ιδιαίτερες πτυχές του χαρακτήρα του, αποκρυπτογραφούν στίχους του, ζωντανεύουν το μύθο του και μας προσκαλούν να ταξιδέψουμε μαζί του.
 





ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ

Συγγραφέας: Μαρίνος Θέμης
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ


   Μια μυθιστορηματική στρατιωτική επιχείρηση κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια πολύτιμη προσωπική μαρτυρία, που καταγράφει, από τη δική της οπτική, όσα συνέβησαν στα νησιά του Ιονίου κατά την κρίσιμη περίοδο λίγο πριν από την Απελευθέρωση και την έναρξη του Εμφυλίου πολέμου.
Τον Απρίλιο του 1944, μια ομάδα Ελλήνων αξιωματικών και υπαξιωματικών, με επικεφαλής τον τότε υπολοχαγό Θέμη Μαρίνο, αποστέλλεται από το Γενικό Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής στο Ιόνιο. Στόχος της Αποστολής: η οργάνωση δικτύου πληροφοριών και δολιοφθορών στα γερμανοκρατούμενα νησιά Ζάκυνθο, Κεφαλονιά, Ιθάκη, Λευκάδα και στη γύρω θαλάσσια περιοχή, και η προλείανση του εδάφους για ενδεχόμενη συμμαχική απόβαση.
Καταγράφεται όχι μόνο το αμιγώς στρατιωτικό, επιχειρησιακό έργο της Αποστολής, αλλά και οι πολιτικής και διπλωματικής φύσεως ενέργειές της τα ταραχώδη εκείνα χρόνια. Όμως αυτό που κυρίως εξαίρεται και συμπληρώνει την επίσημη Ιστορία είναι η ριψοκίνδυνη, συγκινητική, πατριωτική συμμετοχή των απλών ανθρώπων στην Αντίσταση, που μαζί με τα μέλη της Αποστολής έγραψαν τη δική τους Ιστορία, συμμετέχοντας στην εθνική υπόθεση με ανιδιοτέλεια κι αυταπάρνηση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).






Ευχαριστούμε τον συγγραφέα κο Ιωάννη Δοϊκα για την παραχώρηση του κειμένου.

Συγγραφέας: Ιωάννης Δοϊκας


                       
ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΕΠΤΑΝΗΣΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ
 21 ΜΑΪΟΥ 1864




Σήμερα γιορτάζοντας τα 150 χρόνια της ενώσεως της Επτανήσου έχουμε χρέος να θυμηθούμε για λίγο τη συνεδρίαση της Βουλής που ψήφισε την ένωση της 23 Σεπτεμβρίου 1863. Η ιστορική εκείνη συνεδρίαση άρχισε στις 12 το μεσημέρι “συνελθόντων των κυρίων Αντιπροσώπων, δαφνοφορούντων, εν τη αιθούση του Βουλευτηρίου, παρόντων του υπέρ άλλοτε ποτέ πολυπληθους ακροατηρίου”.

Τη 1 μετά το μεσημέρι μετά από ολιγόλεπτη διακοπή, μπήκε στην αίθουσα η πενταμελής επιτροπή μαζί με τον πανιερώτατο και τον κλήρο. Πλήθος κόσμου ακολούθησε με καρφιτσωμένο στο στήθος κυανόλευκο εθνόσημο ζητοκραυγάζοντας υπέρ της ενώσεως και κρατώντας μεγάλη σημαία που την ονόμαζαν “η σημαία του λαού” και την έστησαν κοντά στο θρόνο του Προέδρου.

Αμέσως μετά τη μνημόσυνο δέηση, ο Πρόεδρος της Βουλής Παδοβάς συγκινημένος είπε αυτά τα λόγια: “Η επιμονή και υπομονή ην εντός του Βουλευτηρίου τούτου πρό ετών εδείξαμε και αι επανειλημμέναι διακηρύξεις ημων ετελεσφόρησαν. Ο σπόρος ερρίφθη επί γης γονίμου, εποτίσθη με ιδρωτα και δάκρυα του λαού. Εκαλλιεργήθη υπό των προσπαθειών των αντιπροσώπων. Επομένως παρήγαγε τους αγλαούς καρπούς οίτινες προμηνύουσι την εξασφάλισιν της μελούσης τύχης της Επτανήσου. Οι καρποί ουτοι ειναι το ψήφισμα όπερ αναγιγνώσκω: Αι Νησοι Κέρκυρα, Κεφαλληνία, Ζάκυνθος, Λευκάς, Ιθάκη, Κύθηρα, Παξοί και τα εξαρτήματα αυτων, ενοουνται μετά του Βασιλείου της Ελλάδος”.
Το τέλος του ψηφίσματος κάλυψαν παρατεταμένα χειροκροτήματα και επευφημίες του λαού υπέρ της ενώσεως. Σύγχρονα εισέρχεται στην αίθουσα ο Πρόξενος της Ελλάδας κ. Βιτάλης κρατώντας Ελληνική σημαία και ζητοκραυγάζοντας:  “η μητέρα εισέρχεται να προσλάβη εις τάς αγκάλας της τάς επτά αδαμαντίνους αδελφάς”.
Μεταξύ των 37 βουλευτών της Επτανήσου, που υπέγραψαν το κείμενο ήταν και οι δύο βουλευτές των Παξών ο Ιωάννης Βελλιανίτης και ο κόντες Δημήτριος Μακρής, ο οποίος μάλιστα αντιπροσώπευσε τους Παξούς, εκλεχθείς βουλευτής, στη βουλή των Ελλήνων το 1865.
Ο Ιωάννης Βελλιανίτης κράτησε την γραφίδα, που οι βουλευτές υπέγραψαν το ψήφισμα της ενώσεως και με ημερομηνία 10 Ιουνίου 1864 επιστολής του, χαρίζει την ιστορική πλέον γραφίδα (λίαν προσφιλές κειμήλιον για πάντα Ελληνα), στον βασιλέα Γεώργιο. Σχεδόν έπειτα από ένα χρόνο τις 21 Μαίου 1864 παραδίνεται επίσημα η Επτάνησος στην Ελλάδα και γίνονται γιορτές και πανηγύρια σε όλα τα νησιά, ιδιαίτερα στους Παξούς, η όλη εορταστική τελετή, ήταν λαμπρή, λόγω της γραφικότητας του λιμανιού, της ανυψώσεως της ελληνικής σημαίας πάνω στο φρούριο της νησίδας του Αγίου Νικολάου και τον ενθουσιασμό του λαού της νήσου.
Το πρωτόκολλο της Ενώσεως υπεγράφη στα παλαιά ανάκτορα της Κέρκυρας, τις 16/28 Μαίου 1864 από τον Θ. Ζαίμη. Το όλο κείμενο έχει καταχωρηθεί στην αριθ . 692/1864 έκτακτο επίσημη εφημερίδα των Ιονίων Νήσων.
Το πρωί της 21 Μαίου - 2 Ιουνίου 1864, ο Ζαίμης με αυτά τα λόγια αρχίζει το χαιρετιστήριο μήνυμά του: 

“Συμπολίται,
Το μέγα εθνικόν έργον της Ενώσεως της Επτανήσου μετά της κοινης μητρός ιδού ετελέσθη. Οι πατριωτικοί υμων αγωνες στέφονται σήμερον με της επιτυχίας τον στέφανον και η σημαία η Ελληνική κυματίζει ήδη επί των τειχων των ωραίων υμων νήσων”
Και καταλήγει:
“Πεποιθώς εις τόν πατριωτισμόν και την συνδρομήν υμων, αναλαμβάνω σήμερον μετά θάρρους την διοικητικήν των νήσων διεύθυνσιν”.
Εν Κερκύρα τη 21 Μαίου
  1864
Ο κατά τάς Ιονίους Νήσους Έκτακτος Απεσταλμένος της Κυβερνήσεως
  Θ. Α. ΖΑΊΜΗΣ

Το πρόγραμμα της ημέρας, ιστορικό σήμερα κείμενο, έχει ως εξής:

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
1
Τήν 21 Μαίου (2 Ιουνίου) ημέραν Πέμπτην, μετά την επιβίβασιν του Λόρδου Μεγάλου Αρμοστου και τήν αποχώρησιν των Βρεταννικων φρουρων, γενησομένην σύμφωνα με το Άρθρον 2 του Πρωτοκόλλου της 16/28 Μαίου, Άπας ο Ελληνικός Στρατός θέλει αποβιβασθη αμέσως εις τήν θέσιν Σπηλέα, επί της Πλατείας του Τελωνείου.
2
Εκειθεν θέλει μεταβη καί παραταχθη έμπροσθεν του Ναου του Προστάτου της Νήσους Αγίου καί θαυματουργου Σπυρίδωνος, ένθα θέλει ψαλη δοξολογία υπό του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, κατά το τέλος της οποίας τό φρούριον θά χαιρετίση δι’ είκοσι μιας βολων κανονίου.
Εν τω Ναω θέλει παρευρεθη ο Έκτακτος Απεσταλμένος της Κυβερνήσεως της Α. Μ. του Βασιλέως των Ελλήνων, οι εν Κερκύρα παρόντες Βουλευταί της ΙΓ’ Ιουνίου Βουλης, της ψηφισάσης τήν Ένωσιν των Ιονίων Νήσων μετά της Ελλάδος, τα μέλη της τελευταίας Γερουσίας ως καί άπασαι αι Πολιτικαί καί Στρατιωτικαί Αρχαί.
3
 Μετά τήν δοξολογίαν ο Στρατός θέλει παραταχθη εις τήν Πλατείαν των γυμνασίων (SPIANATA) ένθεν θέλει διευθυνθη εις τούς οικείους στρατώνας.
4
Οι Κύριοι Γενικοί Πρόξενοι, Πρόξενοι καί Υποπρόξενοι των φίλων Δυνάμεων θέλουσιν ειδοποιηθη ίνα λάβωσιν μέρος, άν ευαρεστωνται, εις τήν τελετήν ταύτην.
Εν Κερκύρα τη 21 Μαίου 1864
Ο κατά τάς Ιονίους Νήσους Έκτακτος Απεσταλμένος της Κυβερνήσεως
Θ. Α. ΖΑΪΜΗΣ

 


21 Μαίου 1864


Τις 21 Μαίου 1987, τα Επτάνησα γιορτάζουν την εκατοστή εικοστή τρίτη επέτειο από την ένωσή τους με την Ελλάδα.
Η “Ηχώ των Παξών” στα φύλλα 86/1980, 116/1985 και 151/1986, σημοσίευσε μελετήματα και έγγραφα σχετικά με την ένωση της νήσου Παξών.
Είναι σε όλους γνωστό με πόσους αγώνες υποχρεώθηκε η προστάτιδα δύναμη το 1864 να παραχωρήσει τα Επτάνησα στην Ελλάδα.
Τα Επτάνησα καθώς κατέχουν ζηλευτή και επίκαιρη γεωγραφική θέση, με ήπιο κλίμα, έφορη γη και απαράμιλλη ομορφιά, είχαν γίνει από τα πανάρχαια χρόνια ο στόχος πολυάριθμων κατακτητών.
 Ο τελευταίος πήρε τη σκυτάλη των νησιών από τους Γάλλους επίσημα τις 9 Νοεμβρίου 1815, με την συνθήκη των Παρισίων.
Στη νέα κατοχή έδωσαν την ψεύτρα επωνυμία “Ηνωμένα Κράτη των Ιόνιων Νήσων” κάτω από την προστασία του μεγάλου Βρετανικού Κράτους.
Τι εννοούσαν βέβαια με τη λέξη “Προστασία” στην διπλωματική γλώσσα θα αποκαλυφθεί με το ξέσπασμα της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης και με τις φυλακίσεις των επτανησίων αγωνιστών.
Από το 1830 άρχισαν οι αντιστασιακοί αγώνες και οι πρώτες διώξεις από τις αγγλικές δυνάμεις κατοχής. Λίγο αργότερα το κόμα των ριζοσπαστών πέτυχε μερικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και παραχώρηση σχετικής ελευθεροτυπίας το 1849. Τις 26 Νοεμβρίου 1850 ο βουλευτής Τυπάλδος διαβάζει μέσα στη βουλή ψήφισμα για την ένωση. Διακόπτεται με διάγγελμα του Άγγλου Αρμοστή, που ανέστειλε για 6 μήνες τη σύνοδο της βουλής.
Μετά από 9 χρόνια το 1859 η Ιόνιος Βουλή, με αναφορά της απευθύνεται στην Βασίλισσα της Αγγλίας Βικτωρία με αυτά τα λόγια:
“Επίσημος εφημ. 392/1859” “Ο επτανήσιος λαός αείποτε διατήρησε ακμαίαν την ιδέαν της εθνηκότητός του και επιποθών την μετά της ελευθέρας Ελλάδος Ένωση αυτού προσέρχεται μετά σεβασμού εις τον κραταιότατον Υμών θρόνον ίνα επί των βαθμίδων Αυτού καταθέση τον διάπυρον τούτου αισθήματος επίσημον δήλωσιν...”
Πέρασαν άλλα 4 χρόνια και τις 23 Σεπτεμβρίου 1863 η 13 βουλή ψηφίζει πανηγυρικά την ένωση. Το πρωτόκολλο υπογράφεται τις 17/29 Μαρτίου 1864 στο Λονδίνο μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών, του αυτοκράτορα των Γάλλων και του αυτοκράτορα των Ρωσιών.
Με την υπογραφή του πρωτοκόλλου, δεν έμενε πλέον παρά η τελευταία πράξη της προστάτιδας δύναμης με την δημοσίευση στην επίσημο εφημερίδα αριθ. 692/1864 του πρωτοκόλλου της παράδοσης.
“Την 12 ώρα της πρωΐας της προσεχούς 21 Μαΐου, αι πολιτικαί Αρχαί και αι στρατιωτικαί δυνάμεις της Α. Β. Μ. θέλουσι αποχωρήσει από την χώραν της Ηνωμένης Πολιτείας των Ιονίων Νήσων”.
Έτσι η 21 Μαΐου 1864, ημέρα αποχώρησης του αγγλικού στρατού κατοχής, ορίζεται και ημέρα πανηγυρισμού για τον πολύπαθο επτανησιακό λαό. Ο κερκυραίος καθηγητής κ. Γρόλιος, γράφει στο δελτίο της Αναγνωστικής Εταιρίας Κερκύρας αριθ. 6/1969 :
“Καλωσόριζαν την γαλανόλευκο τα επτά νησιά, που ανέμιζε στις πνοές του Κερκυραϊκού μπάτη, στα φωτεινά ακρογιάλια τους χαμογελούσε το Ιόνιο πέλαγος κάτω από το λαμπρό φως του ήλιου του και οι βράχοι γύρω αντιβούιζαν το χαρμόσυνο γεγονός έως τα Ακροκεραύνεια πέρα...”.
Στους Παξούς γενικός ο ενθουσιασμός, γενική η συμμετοχή του λαού στους πανηγυρισμούς για την Ένωση. Αξίζει όμως να δούμε δύο αδημοσίευτα έγγραφα σχετικά με την ένωση των Παξών.
Το πρώτο είναι από το βιβλίο πράξεων των εκκλησιών 1853-1866 (αριθ. ευρετ. 22) και είναι ένα προενωτικό ψήφισμα του Επαρχιακού Συμβουλίου Παξών τις 30 Απριλίου 1863, που εκφράζει την επιθυμία του παξινού λαού για την ένωση σε απάντηση του συλλόγου “Ιερός Αγών” και το δεύτερο (αριθ. ευρετ. 135), ένα έγγραφο - πρόσκληση του Επαρχείου Παξών για τις γιορτές τις 21 Μαΐου και την ύψωση της Ελληνικής σημαίας στο φρούριο των Παξών.



Δημογεροντείον Παξών τη 30 Απριλίου 1863.
Συνεδριάσαν τό εγχώριον Συμβούλιον κατά τήν 24 λήξαντος καθυπέβαλον οι υποφαινόμενοι Δημογέροντες ότι κρίνουσιν αναγκαιον όπως το Συμβούλιον απαντήσει εις το από 19 Ιανουαρίου 1863 ψήφισμα του Ελληνικού Συλλόγου ο Ιερός Αγών.
Διαβιβασθέν αυτό διά της από 26 Ιανουαρίου 1863 επιστολης της Επιτροπης επομένως προτείνει όπως δοθη η επομένη απάντησις.

Το Επαρχειακόν Συμβούλιον Παξων.
Τρανως ανακηρύττει τήν διάπυρον αυτου επιθυμίαν υπέρ της ταχύστης ενώσεως της Επτανήσου μετά της Μητρός Ελλάδος.
Ο Πάξιος λαός αείποτε επόθησε και ποθει πόθον ανέκφραστον ενωθηναι μετά της προπολλου χρόνου κεχωρισμένης Μητρός αυτου ελευθέρας Ελλάδος.
Ο Πάξιος λαός διά του ευατου Επαρχειακου Συμβουλίου αποδίδει την μεγίστην ευγνωμοσύνην τω Ελληνικω Συλλόγω “Ο Ιερός Αγών” διαδηλώσαντι τήν διά του από ημερομηνίαν 19 Ιανουαρίου 1863 αποσταλέντος αυτου ψηφίσματος διάπυρον αυτου ευχήν υπέρ της Ενώσεως της θυγατρός Επτανήσου μετά της φιλοστόργου και γλυκείας Μητρός Ελλάδος. Ο άριστος ουτος οιωνός της ταυτότητος και ακριβους ανταποκρίσεως τωνδε ιδεων και αισθημάτων των ελευθέρων Ελλήνων και Επτανησίων, γένοιτο αρίστη της Ελληνικης φυλης.
Εις τήν πρότασιν ταύτην των εγχωρίων Συμβούλων αντιτείνον ο Έπαρχος επρότεινε ίνα πρός τόν σκοπόν, διά του οποίου οφείλει τό περί ου ο λόγος ψήφισμα εκτεθει τό ίδιο καί ευρίσκεται εκτεθιμένο πάντοτε εις τήν αίθουσαν του εγχωρίου Συμβουλίου πρός γνωσιν του κοινου.
Συμμορφοθέντων των υποφαινομένων μέ τήν πρότασιν ταύτην του Επάρχου τό Συμβούλιον διά ολοψηφίας παραδέξατο τήν προταθείσαν απάντησιν.
   Διό αποφαίνεται
όπως παραπεμφθει τω Προέδρω του Ελληνικου Συλλόγου “Ο Ιερός Αγων” η περί ης λόγος απάντησις μέσον του ενταυθα Ελληνικου Προξενικου Πράκτωρος.
   Γεώργιος Βελλιανήτης
   Α. Μπογδάνος
  Δημογέροντες

Επαρχειον Παξων
 19/31 Μαΐου 1864
Ευγ. Κύριε
Αξιουμαι νά διακοινώσω τη υμετέρα ευγενεία ότι το Εγχώριον Συμβούλιον διά χθεσινης πραξεώς του παρεδέχθη ίνα η προσεγγίζουσα Πέμπτη 21 Μΐου ε.ε., καθ’ ήν θέλει ανυψωθη η Ελληνική Σημαία επί των τειχων του φρουρίου θεωρηθη εορτάσιμος καί επομένως τηρηθωσιν κλεισμένα άπαντα τά δημόσια Καταστήματα καί επειδή διά της ιδίας πράξις παραδέχθη ίνα άπαντες οι εν τέλει καί υπάλληλοι ευπρεπως ενδεδυμένοι παραβρεθωσιν τήν αυτήν ημέραν εις τήν εκκλησίαν της Αναλήψεως εις ην θέλει ψαλη παρά του Επισκόπου μεθ’ όλου του κλήρου λειτουργία καί δοξολογία καί εις τήν ανύψωσιν της Σημαίας, παρακαλει τη Υμετέρα ευγενεία ίνα μετά των υπαλλήλων της παρευρεθει εις τήν ανωτέρω τελετήν.
   Διά τιμή της Υμετέρας ευγενείας
   ταπεινός θεράπων
   Α. Μακρης
   Επαρχος
Πρός τόν Εγυεν. Κύριον
Ανδρέα Βελλιανήτην
Τοπικόν Ταμία καί χαρτοφύλακα.


Επιστολή του παξινού βουλευτού της Ενώσεως
Ιωάννου Βελλιανίτη


Τίς 23 Σεπτεμβρίου του σωτηρίου έτους 1863, η Βουλή της Επτανήσου “Εκλεχθεισα συνεπεία προσκλήσεως της προστάτιδος δυνάμεως καί συνελθουσα όπως οριστικως αποφανθη περί της Εθνικης αποκαταστήσεως του Ιονίου Λαου πιστως δέ εκδηλουσα τω διαπύρω πόθω καί τήν ανέκαθεν σταθεράν αυτου θέλησιν καί συμφώνως πρός τάς προηγηθείσας ευχάς καί διακηρύξεις των ελευθέρων Ιονίων Βουλων”
Ψηφίζει
τήν ένωσιν της Επτανήσου, μετά της Ελλάδος.

Μεταξύ των βουλευτων πού υπέγραψαν τό ψήφισμα, ήταν και οι παξινοί βουλευτές, Ιωάννης Βελλιανίτης και Δημήτριος Μακρης. Ο Ιωάννης Βελλιανίτης, κράτησε την γραφίδα, με την οποία οι βουλευτές υπέγραψαν το ψήφισμα και με την παρακάτω επιστολή του, που βρέθηκε στο Αρχείο της Ιονίου Γερουσίας, φάκελλος Υπουργου Εσωτερικων Ζαΐμη, την προσφέρει στον βασιλέα Γεώργιο, για εθνικό κειμήλιο.

Μεγαλειότατε,
Επίτρεψον νά καταθέσω εις τούς πόδας του Σου Θρόνου τήν γραφίδα εκείνην δι’ ης κατά τήν 23 Σεπτεμβρίου του 1863 άπαντες οι του ΙΓ’ Κοινοβουλίου Βουλευταί, εν οις συγκαταλεγόμην, υπέγραψαν τό ένδοξον Ψήφισμα της Εθνικης της Επτανήσου Αποκαταστήσεως.
Η γραφίς αύτη Βασιλευ, ευτυχως παρ’ εμου διατηρηθεισα κι’ αναμιμνήσκουσα τήν αισίαν εκείνην Απόφασιν δι’ ης η Επτάνησος εσαεί ετέθη υπό τό Συνταγματικόν Σκηπτρον της Σης Μεγαλειότητος ειναι λίαν προσφιλές κειμήλιον διά πάντα Έλληνα, επάξιον μόνον νά τηρειται παρά της Σης Μεγαλειότητος.
Είθε ο Ύψιστος Πατήρ, ο ευλογήσας τήν Σήν Ανάβασιν επί του Θρόνου των Ελλήνων επιδαυψιλεύσσι τήν χάριν ίνα κι έτερα παραπλήσια κειμήλια προστεθωσι τάχιον πρός δόξαν κι ευημερίαν της Σης Βασιλείας.
  Εν Κερκύρα 10 Ιουνίου 1864.
 Της Σης Μεγαλειότητος
  Πιστός Υπήκοος
   Ι. Βελιανίτης.



Iστορία της νήσου Λευκάδας
Συγγραφέας: Πάνος Ροντογιάννης
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: Εταιρεία Λευκαδίτικων Μελετών




Περιγραφή


[...] Έκρινα, πως αρκετά έπρεπε να γραφούν για όλη την μετά την ένωση ιστορική περίοδο του νησιού. 
Έτσι προσπάθησα να παρουσιάσω και την παλιότερη και τη νεότερη εποχή της περιόδου, τη σύγχρονή μας, κι από πολλές μάλιστα πλευρές, δίνοντας στο κάθε θέμα τον τύπο μιας μικρής μονογραφίας. Πόσο, βέβαια, θα ικανοποιήσουν αυτά που γράφηκαν, είναι άλλο ζήτημα. Οπωσδήποτε όμως πιστεύω, πως με ό,τι προστέθηκε πολλά θέματα και κεφάλαια ολοκληρώθηκαν ή συμπληρώθηκαν, και πως ένας που θα ενδιαφερθεί για μια συνθετικότερη εργασία για την οικονομία του τόπου, τις γεωργικές καλλιέργειες, την παραγωγή της γης και τη ζωοκομία, τις τιμές των προϊόντων και τη ναυτιλία κλπ., αλλά και την εκκλησία, την παιδεία, τα γράμματα και τις καλές τέχνες, θα βρει αρκετές, κάποτε μάλιστα πολλές, πληροφορίες μέσα σ' αυτή τη γενική εξιστόρηση, από τις οποίες, όταν πυκνώσουν και οργανωθούν καλύτερα, θα προβάλει καθαρότερα και η γενική εικόνα της ζωής των ανθρώπων του τόπου -αρχή και τέλος, νομίζω, κάθε μικρής ιστορίας- αλλά και η εικόνα του τόπου, όπως διαμορφωνόταν από τη μία εποχή στην άλλη με τη δουλειά του ανθρώπου μέσα στο πέρασμα δεκάδων αιώνων. [...]

(απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου